Hoewel er allerhartelijkst tegen hem gedaan wordt, lijkt het peutertje op de foto het toch maar wat ongemakkelijk te vinden, al die aandacht en dan óók nog een fotograaf in de buurt.
Dit jaar is het 75 jaar geleden dat Nederland bevrijd werd. Om de oorlogsjaren ook nu nog een gezicht te geven, startte onder de naam 'de Tweede Wereldoorlog in 100 foto's' een grote landelijke zoektocht naar foto's die een goed beeld van die tijd geven. Ook uit de provincie Utrecht kwamen indrukwekkende foto's.
Amsterdamse peuter
Sinds de zoektocht naar foto's uit de oorlogsperiode begon, zocht RTV Utrecht ook naar dit aandoenlijke mannetje. En met succes! Het jongetje op de foto blijkt een Amsterdamse peuter, Henny Willems. Henny was destijds 3 jaar oud en het zoontje van een legerofficier. Toen hij eenmaal volwassen was, verhuisde hij naar Brabant, waar hij samen met zijn vrouw nog altijd in goede gezondheid woont.
Kleine Henny met zijn vader. Foto: Ingezonden door Kees Beelaerts van Blokland (Bewerking door RTV Utrecht)
"Voordat we naar Vreeland kwamen woonden we in de Transvaalstraat in Amsterdam-Oost", steekt Willems van wal. "Toen in 1939 de mobilisatie begon, moesten we vertrekken naar Vreeland. Mijn vader zei altijd dat hij een grote tuin met een vijvertje wilde. Nou, dat kon dan mooi in Vreeland. Die hele mobilisatie vonden mijn ouders dus eigenlijk niet zo'n probleem!"
Op stand
"Omdat mijn vader officier was, woonden we 'op stand' in wat wij het Grote Huis noemden: Buitenplaats Vreedenhorst", gaat Henny Willems verder. "De gewone soldaten zaten elders, maar we zagen ze heel vaak. Ik herinner me ze nog goed." Willems is even stil voor hij verder gaat: "Ze waren zo lief voor me. Ze speelden met me, deden spelletjes of trucjes en soms mocht ik op de paarden."
"Soms mocht ik op de paarden." Foto: Ingezonden door Kees Beelaerts van Blokland (Uitsnede door RTV Utrecht)
Het gezin Willems, behalve Henny was er nog een ouder zusje, kwam in Vreeland tijdens de mobilisatie en bleef er de hele oorlog wonen. Henny vertelt hoe de oorlog ook een 'gewone tijd' was voor een jongetje van zijn leeftijd: "Mijn vader was altijd heel duidelijk dat de angst buiten het huis moest blijven. Voor ons. Voor mijn zus en mij. Hij wist overal van, van huiszoekingen en fusillades, maar hij wilde niet dat zijn kinderen de oorlogsangst zouden voelen."
Dorpsschooltje
Omdat het gezin Willems in Vreeland bleef, ging de kleine Henny er ook naar school. "Ik herinner me een klein dorpsschooltje. Ik leerde graag en kon het ook wel makkelijk. School was gewoon school, ook tijdens de oorlog." Dan moet de tachtiger plots lachen: "Nou ja … helemaal normaal was het ook weer niet. In Vreeland waren veel Duitse soldaten ingekwartierd. Die moesten vaak Nederlands leren. Had je plots als jochie van 6 een Duitse soldaat naast je in de schoolbank zitten."
Al met al denkt Willems dat hij, onder de gegeven omstandigheden, een normale jeugd had in de oorlog: "We speelden, mensen werden verliefd, we gingen naar school en er werd hard gewerkt. Vreeland kende geen overvloed, maar we hadden gelukkig ook geen honger!"
