Het kabinet gaat slachtoffers van mishandeling in de jeugdzorg erkennen en financieel compenseren, maar de 84-jarige Margriet Biemans krijgt nul op het rekest. In haar tijd waren de Duitsers de baas.
Tien jaar geleden begon Margriet Biemans uit Houten haar verhaal te vertellen. Ze was vijf toen haar ouders scheidden. Haar moeder raakte in de financiële problemen en kon niet meer voor haar zorgen. Ze werd uit Rotterdam in een Limburgs pleeggezin geplaatst. Het ging een jaar goed, maar toen begon het geweld en het seksueel misbruik.
Toen Margriet elf jaar oud was besloot ze weg te lopen. Ze kon terecht bij de ouders van een vriendin, die de politie inschakelden. Daar stopt de tragedie helaas niet. Eenmaal terug in Rotterdam vergrepen een pastoor en een aantal verzorgende zusters zich nog aan haar. Nog altijd vecht ze voor erkenning van haar lot.
Toen in 2010 de commissie-Deetman een onderzoek instelde naar seksueel misbruik in de Rooms-Katholieke kerk kreeg mevrouw Biemans geen gehoor. Ook de commissie-Samson, die seksueel misbruik in de jeugdzorg onder de loep nam, kon weinig voor haar betekenen. Oorzaak: Margriet werd voor de bevrijding in 1945 mishandeld en misbruikt. Niet de Nederlandse overheid, maar de Duitse bezetters maakten toen in ons land de dienst uit.
Schadevergoeding
Mevrouw Biemans was vandaag in Nieuwegein, waar minister Sander Dekker bekendmaakte dat jeugdzorgdslachtoffers van na 1945 een schadevergoeding van 5.000 euro krijgen uitgekeerd. De maatregel volgt op een onderzoek van commissie-De Winter naar psychisch, fysiek en seksueel geweld in de jeugdzorg van 1945 tot nu. Driekwart van de naar schatting 200.000 kinderen die sinds de bevrijding in de jeugdzorg terechtkwamen kreeg te maken met geweld.
"Ik ben bejaard, mijn verdriet is niet verjaard."
Opnieuw is mevrouw Biemans niet meegeteld. "Wat ik wil is dat de slachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog ook als lotgenoten en als slachtoffer erkend worden", zegt ze. En met dat doel was ze strijdbaar naar de bijeenkomst in Nieuwegein gegaan. Ze was in het gezelschap van de Limburgse George Herben, die een boek over zijn eigen ervaringen schreef. Samen hielden ze een spandoek op. Ze droeg een T-shirt met het opschrift: "Ik ben bejaard, mijn verdriet is niet verjaard".
"Wanvertoning"
Tijdens de bijeenkomst kreeg mevrouw Biemans kort de gelegenheid om te vertellen dat ook zij, samen met haar lotgenoten, als slachtoffer in de oorlogstijd erkend wil worden. Er volgde een luid applaus. Maar ze laat weten dat de bijeenkomst voor de rest een "wanvertoning" was. "Er waren allemaal mensen in de zaal aan het schelden en over de rooie, en mensen liepen huilend naar buiten."
Protest in Nieuwegein. Foto: RTV Utrecht
Volgens mevrouw Biemans is nog steeds niet duidelijk wie er compensatie gaat krijgen, omdat daar opnieuw een aparte commissie voor ingesteld wordt. Het kabinet noemt het een eenvoudige regeling die in het najaar gepubliceerd wordt, en voor een periode van twee jaar openstaat. Het Schadefonds Geweldsmisdrijven moet de regeling gaan uitvoeren.
Zelf sprak ze ook nog even met minister Dekker. "Maar hij heeft me alleen maar aangehoord en niets zinnigs gezegd."
