Chris Lenstra (94) werkte tijdens de Tweede Wereldoorlog als dwangarbeider in Duitsland. Al die tijd hield hij een dagboek bij. Dochter Margreet werkte de herinneringen uit tot het boek 764 dagen, dat ze kort voor zijn dood afrondde. "Ik ben zo blij dat hij het nog net heeft meegemaakt."
"Neem een trui mee, voor als het winter wordt", zei z'n moeder nog. "Niet nodig, dan ben ik al lang weer terug" antwoordde Chris Lenstra. Als hij wordt opgeroepen om te gaan werken in Duitsland, denkt Chris een week of zes á acht uit Kwadijk weg te zijn.
"Het werden 25 maanden", vertelt zijn dochter Margreet Lenstra. "Het waren 25 zware maanden. Hij heeft van alles meegemaakt: bombardementen, werken onder dwang, kou, honger, heimwee, ziekte en het verlies van vrienden."
Dagboek
Al die tijd houdt Chris een dagboek bij en na de oorlog typt hij zijn handgeschreven teksten uit. "Maar dat was niet genoeg", zegt Margreet. "Het bleef altijd aan hem knagen: hij wilde dit verhaal delen met een groter publiek."
Daarom vraagt hij Margreet zijn verhaal op te schrijven. "De dagboeken waren de basis, maar daarnaast hebben we heel veel gesprekken gevoerd", vertelt ze. Aangevuld met historisch onderzoek werkt ze het verhaal uit in het boek '764 dagen - Herinneringen van een dwangarbeider'.
Dood in de ogen
Voor Chris is het niet altijd makkelijk om herinneringen op te halen. "Het was confronterend voor hem. Hij heeft de dood meerdere keren in de ogen gekeken", zegt Margreet. Toch werken ze samen hard om het boek te voltooien. "Deze kant van de oorlog is nog onderbelicht, dit verhaal moest gewoon verteld worden."
De band tussen vader en dochter is al goed, maar de samenwerking brengt hen nog dichter bij elkaar. "Het was een bijzonder proces. Ik ben blij dat we dit nog samen hebben kunnen doen", aldus Margreet.
Saboteren
Ze dacht haar vader goed te kennen, maar toch ziet ze opeens een nieuwe kant van hem. "Het is een rustige, vriendelijke, bescheiden man. Maar in Duitsland heeft hij flink lopen saboteren." Bijvoorbeeld in de fabriek voor vliegtuigonderdelen waar hij werkte. "Hij deed er alles aan om zijn machine onklaar te maken, zodat de productie weer even stil kwam te liggen."
Vanwege zijn broze gezondheid kan Chris de boekpresentatie niet bijwonen. Kort daarna overlijdt hij op 94-jarige leeftijd. "Gelukkig heeft hij het boek nog gezien", zegt Margreet. "Hij begon meteen met lezen en heeft het nog bijna uit gekregen!"
