EIBERGEN - Hij is bijna 14 jaar als hij er in slaagt Duitse officieren te laten salueren voor het Engelse volkslied. Veel zullen er niet zijn die hem dat kunnen nazeggen. Voor Wim Kemink is in Eibergen de oorlog relatief rustig voorbijgegaan. Maar ook daar komt de bevrijding eind maart, begin april 1945 hoorbaar dichterbij. De familie krijgt, net als de buren, Duitsers ingekwartierd. Het verhaal van Kemink is te zien in ons programma '75 jaar vrijheid: in het spoor van de bevrijders', waarin we vandaag stilstaan bij de bevrijding van Eibergen.

'Bij onze buurman zat majoor Kuhrman ingekwartierd. Die kwam op een dag bij ons binnen lopen, en stapte meteen op het huisorgel af. Hij pakte de gezangbundel en vond het lied 'Daar is uit 's werelds duist're wolken'. Dat moest ik spelen, maar omdat ik nog niet zo lang les had, bracht ik daar niet veel van terecht', vertelt Kemink. 

Engels volkslied

'Dus moest ik iets spelen wat ik al kende. Dat werd een melodie,waarbij 'zeer langzaam' stond, het Engelse volkslied. Vader die Duits sprak probeerde de situatie te redden en zei dat de melodie van het Duitse 'Heil dir im Siegenkranz' was. Maar de andere officier zag 'Engels volkslied' staan. Het was een sportieve vent want hij schoot in de lach en zei iets tegen de majoor. Ze sprongen beide in de houding en salueerden zolang het lied klonk.'

Tekst gaat verder onder de foto.

Moeder Kemink bij de schuur waar terugtrekkende Duitsers zich ophielden. Foto: Wim Kemink.

Worsteling om fiets

Een paar dagen later, zaterdagmorgen 31 maart, begint het rumoer al vroeg. Geallieerde beschietingen dwingen de Duitsers zich terug te trekken. Vader Kemink moet met paard en wagen met de terugtrekkende soldaten mee om munitie en kanonnen te vervoeren en wordt onderweg door jachtbommenwerpers beschoten. De paarden raken zwaar gewond  en moeten ter plekke worden afgemaakt. 

'Het wemelde van de terugtrekkende soldaten', aldus Kemink. 'Er verzamelden er zich zo’n twintig in onze schuur. Ze waren vrij rustig, behalve een jonge soldaat die zichtbaar bang was. Hij zag moeders fiets staan en wilde er net mee wegrijden toen moeder verscheen. Die bedacht zich geen moment en greep haar fiets.'

Wim gaat verder: 'Dat resulteerde in een worsteling met de soldaat. Maar moeder, een boerin van begin veertig, was sterk en gaf geen krimp en het ging, tot groot vermaak van de soldaten op en neer door de schuur. De soldaten hielpen hem niet en de strijd bleef onbeslist. Een oudere Duitser kwam tussenbeide en beval de soldaat te stoppen. De fiets werd door moeder weer op z’n plaats gezet waarbij ze dreigend met een vinger naar de soldaat zwaaide. De fiets bleef staan en werd door geen enkele soldaat aangeraakt.'

Bekijk de video. De tekst gaat daaronder verder.

Roken

Na de middag, ongeveer half vier wordt de Berkelbrug opgeblazen. Daarna is het stil. Onnatuurlijk stil. Blijdschap is er als vader Kemink ongedeerd terugkeert. 's Avonds, zo tegen twaalf uur, wordt Eibergen opgeschrikt door een geallieerde beschieting die pas ophoudt als duidelijk wordt dat, het Duitse geschut waarop ze mikken, al eerder die dag is teruggetrokken.

Razendsnel wordt er dan een nieuwe brug gelegd. 'En ondanks de enorme legercolonnes konden we zo maar naar het dorp gaan', aldus Kemink. 'We keken onze ogen uit. Ongelooflijk. Iedereen rookte, en dat rook zo lekker! Dus mijn vriend en ik vroegen ook om een sigaret. Maar dat viel tegen. Vreselijk zoals die zware sigaret op onze tong beet. Toen we hem half op hadden voelden we onze maag. Ik weet nog steeds waar we ze dumpten. Dat is het eerste geluk wat mij bij de bevrijding ten deel viel. Mijn vriend en ik hebben nooit meer gerookt.'

Zie ook: De bevrijding flitst Eibergen voorbij

De serie '75 jaar vrijheid: in het spoor van de bevrijders' is tot en met 30 april elke maandag, dinsdag, woensdag en donderdag om 17.35 uur te zien bij Omroep Gelderland. Kijk op gelderland.75jaarvrijheid.nl/route wanneer de uitzending over jouw woonplaats gaat.