MÜNSTER - Na de succesvolle oversteek van de Rijn bij Wesel, eind maart, gaat het hard voor de geallieerden in Duitsland. Zonder al te veel tegenstand rukken de Britten op richting Noord-Duitsland en racen de Amerikanen in sneltreinvaart richting het oosten. Door de Britse successen worden de Duitsers die het westen van Nederland bezet houden verder afgesneden. In Nederland zelf staan de geallieerden medio april al aan het IJsselmeer.
De geallieerde keuze om via het oosten van Nederland op te trekken naar het noorden en de bezette 'Vesting Holland' links te laten liggen was een strategische keuze. De Nederlandse regering in ballingschap had graag gezien dat het hongerende westen zou worden bevrijd, en ook koningin Wilhelmina doet nog een duit in het zakje tegenover de Britse premier Churchill. 'Als u nu niet ingrijpt valt er straks niets meer te bevrijden'.
Geen snelle actie in West-Nederland
Het is tevergeefs, Het geallieerde opperbevel wil zich concentreren op Duitsland zelf, waar het verzet zienderogen in elkaar stort. Bovendien is de vrees dat de in het nauw gebrachte Duitsers het westen van het land onder water zouden zetten. En waar moet je dan naar toe? De schade en ontreddering na het onder water zetten van Wieringermeerpolder op 17 april 1945, een volstrekt zinloze actie, laat zien dat de geallieerde vrees zo gek niet was. En vechten in zo'n dichtbewoond gebied was ook geen aantrekkelijke optie.
Al die afwegingen spelen geen rol in de bioscoopjournaals over de snelle opmars in Duitsland en de motieven om Nederland af te snijden. 'Cutting off Holland':
