BABBERICH - Het is 9 mei 1940 terwijl de rest van Nederland de slaap der onschuldigen slaapt, is Babberich en rep en roer want het gebeurt toch, de lang verwachte Duitse inval in ons land. Vanuit haar ouderlijk huis aan de Kwartiersedijk, pal op de Duitse grens, ziet Anneke Buiting lichtjes in het Eltense bos, en in dat licht zag je de soldaten lopen vertelt ze bijna 73 jaar later in het TV Gelderland programma '75 jaar vrijheid, op weg naar 2020'.
Van slapen komt die nacht weinig meer, te spannend en zo worden Anneke en haar oudere broer ooggetuige van de inval. 'In de ochtend kwamen ze uit het bos en staken ze de grens over', zegt Anneke. 'Ut ging van liesjen op den nielen', heel snel dus. Haar opa die doof is, heeft niets van de inval meegekregen en loopt tussen de Duitse soldaten het weiland in om de koeien te gaan melken.
Voor de bewoners van de grensstreek is al vanaf begin '39 duidelijk dat die Duitse inval ooit zal komen. Veel mannen werken over de grens en zien hoe Duitsland zich bewapent. Als op 1 november dat jaar overal langs de grens Duitse soldaten verschijnen, neemt de angst toe. Op 10 november is de spanning tot het toppunt gestegen. Bij de familie van Paulien Heuvels-Kok aan de Beekseweg zijn soldaten ingekwartierd. 'Morgen komen ze', weet iedereen met zekerheid. Want dan is het 11 november, de dag waarop Duitsland in 1918 de wapenstilstand moest ondertekenen. Maar die nacht blijft het rustig, de inval is afgelast . 'Te slecht weer', zegt Heuvels-Kok. Aan de grens ebt de spanning weg. Tot 10 mei, want dan wordt duidelijk dat het menens is. Om 3.30 uur steken Duitse troepen de grens over en is Nederland in oorlog met de grote buur.
Die hele dag staat de weg van Babberich naar Westervoort vol met voertuigen. Het Nederlandse leger heeft de brug opgeblazen. En ook al is het pinksteren, de winkels blijven open en iedereen gaat aan het hamsteren. In een mum van tijd zijn de winkels leeg. In Babberich heerst ook spanning over het lot van de dorpsgenoten die in dienst zitten. De broer van Paulien Heuvels-Kok ligt op de Grebbeberg: 'Elke dag moest ik van mijn moeder naar het postkantoor om te vragen of er bericht van hem was.' Pas na tien dagen komt er een kaartje en is duidelijk dat haar broer nog leeft.
Heeft u opmerkingen of aanvullingen op dit bericht? Mail dan met de redactie: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
