WAMEL - In de winter 1944/45 is het front stil komen te liggen, langs de Rijn in de Betuwe en verder langs Waal en Maas. Het is nat en koud en soldaten aan beide kanten lopen patrouilles, het lijkt redelijk rustig, maar door granaatbeschietingen, bombardementen en schietpartijen vallen er bijna dagelijks doden en gewonden. Ook in Wamel, waar de Waal de grens vormt tussen bevrijd en bezet Nederland, vallen geregeld slachtoffers. Zo ook in de nacht van 18 op 19 december 1944.
De familie Van de Hurk woont aan de dijk in Wamel, vlak bij een ingegraven controlepost van de Binnenlandse Strijdkrachten die hier het front bewaken. In de nacht van maandag 18 op dinsdag 19 december zijn de Duiters Wamel binnengedrongen. Het huis van de familie Van de Hurk wordt plotseling omsingeld door zeven Duitse soldaten, die in het wilde weg door ramen en deuren schieten en ruiten in slaan. Zoon Wim heeft een Canadees militair jack aan, de Duitsers nemen hem mee naar Tiel, samen met een verderop gevangengenomen BS'er.
De tekening is gemaakt door meneer Bos, een van de mannen van de Binnenlandse Strijdkrachten die in Wamel zijn gelegerd - Van Vamele tot Wamel
Vader Hent raakt zwaargewond, maar het duurt lang voor het zoon Jan hulp lukt om hulp in te schakelen. Hent van de Hurk komt uiteindelijk in het ziekenhuis in Nijmegen terecht, maar zijn leven kan niet gered worden. Op 21 december sterft hij aan zijn verwondingen. Ook de koeien van de familie overleven het niet: drie koeien sterven door de kogels, de ander zijn afgemaakt.
Meer lezen over de tijd dat Wamel in het frontgebied ligt kan op Van Vamele tot Wamel.
