Als de Amsterdamse Joden worden verzameld in de Hollandse Schouwburg, komen hun kleine kinderen terecht in de crèche aan de overkant. Van daaruit worden ze door studenten van de verzetsgroep Utrechts kindercomité in veiligheid gebracht. Een aantal kinderen komt in Brabant terecht, onder meer in een huisje op Landgoed De Zonnewende in Sint-Michielsgestel. Daar zijn ze veilig. Al komen daar steeds meer vraagtekens bij.
Dirk de Ruiter en zijn vriendin Mies Van Ginkel zorgen voor de kinderen. Ze wonen in het zomerhuisje van dominee Wijnen uit Vught. Samen met een neef laat hij kinderen onderduiken. Die mogen in zijn zomerhuisje. Het is een ideaal onderduikadres want het is midden in de bossen, niemand die je ziet. Dirk en zijn vriendin Mies worden als verzorgers ingeschakeld. Die hulp is maar tijdelijk want de kinderen worden vervolgens naar het neutrale Spanje gebracht.
In juni 1943 is er steeds meer twijfel over de veiligheid van de kinderen. Dat komt omdat Dirk steeds meer met de Duitse Wehrmacht praat. Misschien heeft het ook wel te maken met het feit dat NSB-kopstuk Meinoud Rost van Tonningen tot dat moment verschillende vergaderingen in een huis in de buurt heeft gehouden.
Knokploeg
De Utrechtse verzetsploeg vertrouwt het niet en stuurt een knokploeg richting Sint-Michielsgestel. Dirk wordt doodgeschoten. Mies en een gast weten te vluchten. De kinderen zijn dan al in veiligheid gebracht. Hetty Voûte en Gisela Söhnlein nemen ze mee.
Mies is bij de actie gewond geraakt en wordt in het ziekenhuis in Den Bosch behandeld voor een schotwond. Als ze weg mag, gaat ze naar de politie in Boxtel en vertelt ze wat er gebeurd is. De politie begint een zoektocht naar Hetty en Gisela.
De twee zitten dan nog veilig in Utrecht. Maar als ze naar Boxtel reizen om de fiets op te halen die ze bij de actie hebben achtergelaten, worden ze gepakt. De vrouwen gaan via concentratiekamp Vught naar Ravensbrück. Zowel Hetty als Gisela overleeft dat. In 1988 krijgen ze de Yad Vashem-onderscheiding voor hun hulp aan de Joden.
