10 mei 1940. De Duitsers vallen ons land binnen. Nederlandse troepen blazen de Maasbrug bij Grave op in een poging om de Duitsers tegen te houden. Er ontstaat paniek onder de inwoners en velen van hen vluchten naar het verderop gelegen Nuland. De hoogzwangere Maria Derijck werd opgevangen bij de nonnen. Een dag later slaat het noodlot toe. 

“Ik was op dat moment pas vier jaar oud”, vertelt Bep Jagers-Derijck. “Mijn moeder Maria was hoogzwanger. Samen met mijn vader, oom, zus en opa en oma sloegen we op de vlucht.” Nog vier andere familieleden sluiten aan. Een lange sliert trekt richting Nuland, terwijl Duitse vliegtuigen laag over vliegen. 

Bij de nonnen
In Nuland worden ze opgevangen in het huis van Nelleke en Jan Zwanenberg. Behalve Maria Derijck en haar twee kinderen. “Omdat mijn moeder zwanger was werden wij opgevangen in een gasthuis bij de nonnen. Dat was één straat verderop", zegt Bep Jagers-Derijck.

Een dag later slaat het noodlot toe. De oorlog neemt in hevigheid toe. Een geraakte Duitse bommenwerper laat, om geen hoogte te verliezen, zijn lading vallen. De bommen vagen de helft van de woning van de familie Zwanenberg weg. Acht familieleden van Maria komen om. De slachtoffers worden naar het gasthuis gebracht.

Bep: “Maria herkent haar moeder aan een vest dat ze voor haar had gebreid en haar man aan zijn schoenen. Mijn moeder was helemaal van de kaart. Ze had in één keer acht naasten verloren, dat is bijna niet te bevatten.” 

'Mooie gedachte'
De doden worden in Nuland begraven en drie weken later bevalt Maria van een zoon. Maria en haar kinderen trekken in bij haar grootouders en ze gaat in hun bakkerij werken. Vier naasten van Maria worden later herbegraven in het stadje aan de Maas. 

Ondanks al het leed, gaat het leven verder. Bep Jagers-Derijck: “We zijn op 17 september 1944 bevrijd en 20 september trouwde mijn moeder opnieuw. Aan het begin van de oorlog heeft mijn moeder Maria haar man verloren. Aan het einde van de oorlog heeft ze er een nieuwe man voor teruggekregen. Dat is toch een mooie gedachte.”

Het huis waar familie Derijck werd opgevangen.